Vakantie in Goa en laatste dagen in Mumbai

Hallo allemaal,

Dit is het laatste blog over onze India reis. Vanavond om 9.00 uur gaan wij richting het vliegveld van Mumbai. Als alles gaat zoals gepland, zullen wij om 1.40 uur Indische tijd vertrekken naar München. Daar komen we tegen 6.00 uur Nederlandse tijd aan en vliegen we om 8.50 uur door naar Amsterdam. Waar we tegen half elf zullen arriveren.

Ons vorige blog ging over onze belevenissen in Jaipur. En in deze laatste willen we jullie graag nog even op de hoogte brengen van onze vakantieverhalen van Goa en de laatste dagen in Mumbai.

Wij hebben anderhalf week heerlijk genoten van een vakantie in Goa. Eerst wilden we nog een tripje doen. Maar wij vonden dat we de laatste tijd zoveel dingen gezien hadden, dat wij eigenlijk geen zin meer hadden om nog een dagje tempels kijken. We hebben onze dagen gevuld met lekker zonnen (elke dag temperatuur rond de 40 graden), boeken en tijdschriften lezen en ’s avonds gezellig in het restaurant zitten. In tegenstelling tot andere vakantielanden van ons, was het juist ’s ochtends heel warm. En was het na de lunch heerlijk vertoeven in de zon en voor ons zelfs zonder te verbranden. De eerste dag na het zonnen kwamen wij terug in de hotelkamer. Wij zagen vanaf het balkon dat de buren naast het hotel de tuin in de brand aan het zetten waren. De kleinste kinderen stonden met grote messen palmbladeren los te slaan om ook in de fik te zetten. Later in de week vonden we na terugkomst van het lunchen een kikker onder ons zonbedje. Een schoonmaker heeft geprobeerd om met een lange stok de kikker weg te krijgen. Met als gevolg dat de kikker in het zwembad sprong.
De avonden brachten we door in het restaurant aan het zwembad, waar we gezellig konden zitten. De obers waren er snel achter dat wij Nederlanders waren. In het hotel zaten voornamelijk Russen en Engelsen en daarom vonden ze het extra leuk dat er ook een andere nationaliteit was. De eerste twee dagen kwam er een Indische man aan het tafeltje naast ons zitten. Hij werkte voor Coca Cola en zat voor een paar dagen in Goa. Hij wilde gezellig wat met ons kletsen, maar na een tijdje waren wij wel uitgepraat. Toch hij bleef contact zoeken. Hij stelde steeds dezelfde vragen en luisterde niet naar het antwoord. Gelukkig hebben we hem na die twee dagen niet weer gezien.

Maandagavond 14 januari zijn wij met het busje van het hotel naar de binnenstad gegaan. In het hotel hadden we namelijk geen bereik met onze telefoon en geen internet, dus we wilden op zoek naar een internetcafé. Op de dag van onze aankomst in Goa (vrijdag) waren er twee Nederlandse meiden lastig gevallen op het strand van onze vakantieplaats. Via twitter had een verslaggever van het Algemeen Dagblad achterhaald dat wij in Goa zaten en smsde hij ons voor informatie. Wat hij verder met de informatie gedaan heeft, is niet duidelijk. Maar hij wilde graag weten of wij er iets van meegekregen hadden en of het ook invloed op ons had.

In het hotel zaten meerdere oudere Engelse mannen die het gezellig vonden om een praatje met ons aan te gaan. Ze wilden wat kaarttrucs laten zien en waren geïnteresseerd in onze opleiding. Hier hebben we meerdere keren even mee gepraat, wat ons ook meerdere keren gratis drankjes opleverde. De ene man was al in de zestig en toen hij even bij ons kwam zitten, bestelden wij net te drinken en bestelden we voor hem een biertje. De dag erna hoorden we via andere Engelsen dat hij het zo mooi had gevonden dat wij een biertje voor hem betaald hadden. Naast de gesprekken en vele spelletjes hebben we onze ogen uitgekeken hoe de Russen zich in het restaurant begeven en ook hoe de obers er mee omgaan. Dit heeft voor genoeg hilarische momenten gezorgd. Het gebeurde ’s avonds regelmatig dat de stroom eruit vloog. En zaten we met z’n allen in het pikkedonker. Soms sprong het er na een paar minuten weer in, andere keren duurde het meer dan een half uur. En kwamen de obers met kaarslichtjes om op de tafel te zetten. Doordeweeks was er ’s avonds altijd animatie: karaoke, live music of Indiase dans. In het weekend zou er markt zijn in de stad, dus zijn we zaterdagavond (19 januari) heen gegaan. De markt hebben wij niet gezien, maar wel hebben we nog de nodige souvenirs kunnen scoren. En hebben we lekker een hapje kunnen eten. Het bleef bij een hapje, want er lag vrij weinig op ons bord. In tegenstelling tot het hotel, waar wij meestal het eten deelden omdat het veel te veel was. Op onze laatste avond kwam een ober naar ons toe met de cocktailkaart. Aangezien wij vaste gasten waren geweest in het restaurant en we de dag erna zouden vertrekken, mochten we een gratis cocktail uitkiezen.

Woensdag 23 januari hebben wij Goa verlaten en zijn we naar onze laatste bestemming in India gevlogen. Na de lunch, tegen kwart voor één, zijn we met een taxi naar het vliegveld gereden. Wederom had ons vliegtuig weer vertraging en uiteindelijk mochten we 1,5 uur later dan gepland gaan boarden. De vlucht zelf was maar 50 minuten. En net als de vorige keer, waren we nog niet in de lucht of kwamen ze met eten aan. Tegen de tijd dat iedereen het eten op had, werd de landing weer ingezet. Op Mumbai airport was het lang wachten op de koffers. Nadat we deze hadden, hebben we een taxi geregeld met vaste prijs. De taxichauffeur kon het echter niet vinden en heeft meerdere keren moeten vragen waar hij heen moest. Zelf kon hij geen Engels lezen en kon daarom het adres van het hotel niet lezen. Uiteindelijk hebben we het gevonden, maar hadden we wel tien kilometer omgereden. Daar wilde hij een vergoeding voor hebben. Hij begon tegen ons te schreeuwen en kwam dreigend op ons af lopen. Volgens hem hadden wij het verkeerde adres op gelezen. Maar op de bon die ze bij de taxiuitgifte hadden gemaakt stond precies hetzelfde. Gelukkig is het hotelpersoneel ons te hulp geschoten en hebben die de afspraak gemaakt dat wij een kleinere vergoeding konden geven. Door alle vertraging en oponthoud kwamen we tegen 21.30 uur aan in onze hotelkamer. Gelukkig zat er naast ons hotel een restaurant waar we nog wat eten konden krijgen.

Donderdag na het ontbijt wilden we de Gateway van India bekijken. We wilden daar een ritje naar het strand aan vast plakken. Zodat we op de boulevard wat konden eten en shoppen. Nadat we de Gateway bekeken hadden, zijn we richting een taxi gelopen. Deze chauffeur verstond geen Engels en haalde er direct een vrouwtje bij. Zij zei dat ze zeven talen sprak en daarom goed te vertrouwen was. Om naar het strand te gaan waren we wel 600 roepies kwijt en was er weinig gelegenheid om te shoppen. Ze wist zelf wel een groot warenhuis in de buurt. Ze is met ons meegegaan in de taxi en regelde dat hij ons er voor 100 roepies heen zou brengen. We kwamen bij een winkeltje met vloerkleden. Dit was niet helemaal wat wij bedoelden, dus we stonden na 2 minuten weer buiten. Gelukkig was het vrouwtje weg en zijn we zelf op zoek gegaan naar wat winkels. Die waren niet te vinden, wel kwamen we een restaurant tegen die iemand uit Nederland ons had aangeraden. Hier hebben we geluncht en daarna zijn we weer verder gelopen. Na een paar minuten lopen kwamen we weer op de plek waar we die vrouw als eerst gesproken hadden. En kwamen we tot de conclusie dat we weer opgelicht waren. Met een taxi hebben we geprobeerd om bij het centrum van Churhgate te komen, een wijk van Mumbai waar we vlakbij waren. Maar ook hier waren geen winkels te bekennen. Wij hebben een stuk over de boulevard gelopen en later geprobeerd om met een taxi bij een supermarkt te komen. Ook dit was niet mogelijk en zijn we maar weer teruggegaan naar het hotel. Daar hebben we gevraagd of er een supermarkt in de buurt was, het kostte even wat moeite maar we hebben het lopend kunnen vinden. En in deze supermarkt vonden we precies wat we nodig hadden. Namelijk de laatste ingrediënten om in Nederland een volledige Indische rijsttafel te kunnen maken.

Vandaag was onze laatste dag in India ingegaan. Amar en Shilpa (van ons project in Pune) hadden gesmst en wilden ons nog graag zien voordat we weer teruggaan naar Nederland en daarom zijn ze naar Mumbai gekomen. We verwachtten ze tegen 11.00 uur en hun kennende kon het ook rustig een uur later worden. Echter waren ze om 10.00 uur al in de buurt. Samen met de kinderen waren ze naar Mumbai gekomen. We zijn naar de Gateway geweest, hebben geshopt en heerlijk geluncht. En ondertussen helemaal bijgepraat. Het was erg gezellig om de mensen waar we twee maanden lang voor gewerkt hebben, op de laatste dag nog te zien. Zij hebben ons bij het hotel afgezet en daar hebben we echt voor de laatste keer afscheid genomen.

Wij hebben een fantastische periode gehad in India. We hebben zo ontzettend veel meegemaakt, waar we samen maar niet over uitgepraat raken. We hebben geprobeerd het zo goed mogelijk in het blog te formuleren en we willen jullie bedanken voor het trouw lezen van ons blog. De reacties die wij op het blog gekregen, hebben wij heel erg gewaardeerd. We kijken er heel erg naar uit om iedereen weer te zien. Te beginnen met onze familie morgenochtend op Schiphol! Tot snel!

Veel liefs Anouk & Sanne