Varanasi: De ganges, tempels en aangeklede geiten.

Allereerst voor iedereen een heel gelukkig Nieuwjaar en de beste wensen voor 2013!

Wij wilden graag in Varanasi nog een blog uploaden, dat is helaas niet gelukt. Wij zijn ondertussen aangekomen in Agra, maar zullen jullie eerst vertellen over onze belevenissen in Varanasi. Wij hebben daar zoveel gezien en meegemaakt. Het ene is nog meer bizar dat het andere en het valt moeilijk te beschrijven. We zullen jullie proberen een indruk te geven van onze ervaringen

Vrijdag 28 december zijn we om half vijf ’s nachts naar het vliegveld vertrokken. Amar, Shilpa, de chauffeur en één van de huismoeders hebben ons weggebracht. Op het vliegveld hebben we voor de laatste keer afscheid genomen en is het begin van onze rondreis aangebroken. Tegen 12 uur ’s middags zijn we geland op het vliegveld van Varanasi. Met een taxi moesten we ongeveer 40 kilometer afleggen om bij ons hotel te komen. Onderweg hebben we mooi wat van de omgeving kunnen zien. De verschillen tussen rijk en arm kwamen heel duidelijk naar voren. Naast een halve boerderij met wat koeien staat een winkel of een benzinepomp. Met daarnaast weer krotjes.
Bij aankomst in het hotel zijn we erg vriendelijk ontvangen. De eigenaar heeft ons wat uitgelegd over de omgeving en bezienswaardigheden en we hebben meteen twee tripjes geboekt. Aan het eind van de middag zijn we samen met de broer van de eigenaar naar de Ganges gelopen. Onderweg hebben wij onze ogen uitgekeken. De dieren worden hier als mensen gezien, en lopen dus allemaal met truien of T-shirts aan. Sowieso lopen hier veel dieren op straat: kippen, geiten, honden en koeien. Het is dus erg oppassen waar je loopt, want de hele weg ligt onder de stront. Bij een huis zagen wij twee apen tegen het balkon omhoog klimmen, heel bijzonder! Bij de Ganges heeft de gids ons het crematorium laten zien en de plekken waar lijkverbrandingen plaats vinden. Na deze lange dag hoopten wij op een, zoals beloofde warme douche, dit was echter niet het geval. Tegen 22 uur zijn we op bed gegaan, we waren koud en er was geen stroom meer. Toen we eenmaal lagen, sprong de lamp weer aan en hebben we toch nog even kunnen skypen met thuisfront.

Zaterdag stond er meteen een trip op het programma. We zijn om zes uur ’s ochtends vertrokken om de zonsopgang vanaf een boot op de Ganges te zien. Het bleek ’s ochtends erg mistig en enorm koud te zijn. We hebben ons dik aangekleed en met nog vier hotelgasten zijn we in het roeibootje van het hotel gestapt. Onze gids heeft bijna twee uur met ons over de Ganges gevaren. We zijn naar de plek gevaren waar de lijkverbrandingen plaats vinden en zagen hoe bij één van de net overledenen de voeten werden gewassen in de Ganges. Onderweg kwamen we ook veel zwemmende mensen tegen en mensen die de was doen aan de rand van de rivier. Ook dreef er af en toe een dood dier voorbij. We hebben helaas de zon niet zien opkomen, omdat het zo mistig was. Het was een heel bizar idee om over het water te varen waarin al miljoenen lichamen zijn verstrooid. In het hotel aangekomen waren we totaal verkleumd. Na het ontbijt zijn we doorgegaan met een andere gids en hebben we vier tempels bezocht. De eerste tempel, Sankat Mochan Hanuman Temple, is een apentempel. Op en in de tempel lopen heel veel apen. De mensen die kwamen bidden hadden ook een bakje met eten voor de apen. Dit aten ze vanuit de hand. Dit was heel mooi om te zien en de apen kwamen ook heel dicht bij je. De tweede tempel die we bezochten, de Tulsi Manas Temple, was van binnen volledig beschreven. De derde tempel was de Durga tempel en die is helemaal rood geschilderd. Deze mochten we alleen van buiten bekijken. Ten slotte zijn we naar een weverij geweest. Hier worden allemaal kleden met de hand gemaakt. Eerst worden de draden gekleurd met kleurstoffen van fruit en groentes. En vervolgens geweven. Een andere gids nam ons mee hierheen en vervolgens gingen we naar zijn winkel. Hier heeft hij verschillende dekbedovertrekken, decoratiekleden en pashmina’s laten zien. Heel erg mooi om te zien en vrij prijzig om te kopen. Ook liet hij sari’s zien en bij ieder van ons heeft hij een sari op drie verschillende manier omgedaan. Tijdens de trip hebben wij ons wederom verbaast over de stad. Hele smalle straatjes die vol staan met koeien en aangeklede geiten. Toen wij na de trip in het hotel wat zaten te eten, klom er een aap tegen het huis van de buren op. Hij speelde op de steiger en liep over het dak, ongelofelijk, zo dichtbij! Vanavond wilden we in het restaurant Indiaas eten. De woorden die we niet kenden op de kaart hebben we op internet opgezocht. En vervolgens hebben we wat samengesteld. Alleen kunnen de jongens uit het restaurant geen Engels lezen of schrijven. Daarom moeten wij zelf onze bestelling noteren op het briefje. Als eerste kregen we rijst. Vervolgens kwamen ze aan met een bordje kip macaroni, we hadden echter kip balletjes besteld. Verder hadden we spinazie hapjes besteld en nadat ze aan ons gevraagd hadden wat er stond, hebben ze het nog acht keer het woord “spinach” herhaald. Uiteindelijk kregen we groenteburgers. De chapati’s die we besteld hadden, zijn helemaal niet gekomen. Gelukkig maar, want we zaten ondertussen al goed vol. Ze zullen wel gedacht hebben, die Nederlanders zijn maar rare eters, eerst een bord rijst en dan nog macaroni. ’s Avonds hebben we eindelijk warm kunnen douchen, hiervoor hebben we wel eerst 3 keer uitleg nodig gehad om het voor elkaar te krijgen. Maar na twee maanden voor het eerst weer warm douchen, is heerlijk.

Zondagochtend hebben we heerlijk uit kunnen slapen. En door de extra dekens hebben we lekker warm kunnen slapen. Na het ontbijt zijn we met een rickshaw de stad wat meer ingegaan. We zijn naar een warenhuis geweest en hebben wat rondgekeken in de winkeltjes. Daarna hebben we geluncht bij de Mac Donalds. We bestelden een McChicken menu, in Nederland kost dit 6 euro en hier slechts 2 euro. We zagen op de kaart IceTea staan, dus dit bestelden wij. Dit werd echter niet uit het frisdrank automaat gehaald, maar uit de thee en koffiemachine. Het is dus andere IceTea dan in Nederland, het bleek koude chai te zijn met lemonsmaak. Chai is de nationale thee in India. Dit is gekookte thee met warme melk en suiker. Terug in het hotel hebben we lekker op het dakterras gezeten, het was bewolkt, maar tot een uurtje of half vier was het lekker zitten. 14 januari is er een vliegerfestival en daarvoor is de hele bevolking aan het oefenen. Vanaf het dakterras staat iedereen te vliegeren en de hele lucht is vol met vliegers, heel mooi om te zien.

Maandag zijn we naar de Ganges gelopen. We hebben hier een echte lijkverbranding gezien en van een Indiër het verhaal achter deze traditie gehoord. Het is heel indrukwekkend om dit te zien. We zagen de overledene gewoon in de brandstapel liggen, zijn benen staken eruit en braken af.. Zoals veel mensen verwachten, ruik je niets eigenaardigs. Het ruikt gewoon naar vuur. ’s Middags hebben wij lekker in het zonnetje op het dakterras gezeten. In tegenstelling tot Nederland, waar iedereen om die tijd druk bezig is met oliebollen bakken en carbid schieten. Zaten wij te kijken naar de vliegerende mensen op het dakterras. Vanavond stond er nog een boottochtje gepland. We liepen in het donker heen en zijn hierbij bijna omvergelopen door een kudde koeien. Omdat wij constant naar beneden kijken, om zo de koeienvlaaien te ontwijken, zagen wij de koeien niet om de bocht komen. En stonden we oog in oog met zo’n groot beest. Wij konden nog net op tijd opzij springen. Vanaf het water hadden we een mooi uitzicht. Alles was verlicht. We voeren naar een dagelijkse ceremonie. Hier bidden ze met veel muziek, dans en vuur. En vandaag was het extra speciaal omdat het de laatste dag van het jaar was. We hebben in het restaurant gewacht tot het 12 uur werd. Er zat ook een groep Russen en Engelsen. En het hotel had speciaal bier ingeslagen voor Oud en Nieuw. Het vuurwerk viel een beetje tegen. We hebben op het dakterras staan kijken naar het beetje siervuurwerk wat er wel was.

Op Nieuwjaarsdag zijn we door het hotel naar het treinstation van
Varanasi gebracht. Hier was het even een gedoe om uit te zoeken vanaf welk perron onze trein zou vertrekken. Pas tien minuten voor tijd konden we het goede perron vinden. Het was een heel vies station waar we op stonden te wachten. De ratten liepen over de rails heen, op zoek naar eten. Gelukkig konden we wel snel onze coupe vinden. Je besteld hier treintickets op plek en coupe. We zaten in een coupe met vier Indiërs en naast een smal gangpad konden nog twee mensen zitten. Er zaten meerdere van dat soort coupes op een rij in 1 wagon en alles was open. Gelukkig voelden we ons hier wel veilig en hebben we wat kunnen slapen onderweg. Al viel dat niet mee, want elke vijf minuten kwam er een mannetje langs om iets te verkopen. Constant werd er in je oor geschreeuwd: Chai-Caffee-Chai! We kwamen maar twee uur later dan gepland aan in Agra. Het was nogal een kunst om erachter te komen op welk station we er uit moesten, want het werd niet omgeroepen. Ook op de stations was niet duidelijk een bordje. En alle mensen die wij vroegen, zeiden wat anders. Na een elf uur durende treinrit kwamen we dan eindelijk aan. Er kwam direct een taxichauffeur op ons af en hij kende het hotel waar wij in moesten. Direct in de auto begon hij met tripjes die wij bij hem konden boeken en daar bedankten wij voor. Niet veel later zette hij ons uit de auto en zei dat hij niet verder kon door een wegversperring. Wij moesten even de straat uit lopen en dan naar rechts daar zou ons hotel zitten. Het was ondertussen ijskoud en mistig geworden. Wij konden geen hand voor ogen zien. Onderweg hebben we meerdere keren gevraagd, de een kende het hotel niet, de ander zei 1 kilometer lopen en weer een andere nog 100 meter. Uiteindelijk zijn we aangekomen in het hotel. Hier hebben we onder een lauwe douche kunnen staan. En hebben in een ijskoud bed gelegen. Na deze lange dag hebben we dus wederom amper kunnen slapen.

Voor onze dagen in Agra hebben we alweer een aantal tripjes in gedachten, waarover we jullie in onze volgende blog zullen vertellen! We gaan zo eerst op zoek naar de Taj Mahal, 1 van de 7 wereldwonderen.