Onze eerste uitstapjes en begin van Diwali

Inmiddels zijn er weer een paar dagen verstreken en wij raken steeds meer gewend aan het leven in India. We doen hier veel leuke dingen en worden overal bij betrokken.
Zo zijn we vrijdagochtend zijn we met acht kinderen en een huismoeder naar een ziekenhuis geweest voor een check-up van het HB-gehalte. We werden vervoerd in een kleine ambulance auto. Het ziekenhuis zag er netjes en goed uit van binnen. De dokter en de verpleegkundigen waren geïnteresseerd en wilden graag weten wat wij kwamen doen en wat voor school we thuis volgen. Het meten van het HB gehalte gaat heel anders dan wij gewend zijn. Opvallend was dat de pipet waarmee ze het bloed opzogen steeds weer gebruikt werd. En deze werd tussendoor ook niet schoongemaakt. Ook werden de bevindingen op papiertjes geschreven, die de huismoeder zelf had meegenomen vanuit het weeshuis. Toen we weer buiten stonden, kwam er ziekenhuispersoneel op ons af, want die wilden graag met ons op de foto. Sowieso merken wij dat wij als attractie gezien worden hier. Iedereen zit ongegeneerd te kijken en maakt foto’s van ons. ’s Middags kwamen we een schoolbus tegen, die voor het gemak maar eens even stil ging staan, zodat alle kinderen ons goed konden zien en konden zwaaien naar ons.
Zaterdagochtend zijn we met Amar naar het politiekantoor van Pune gegaan. Dit was een aardig eindje rijden. We hebben een hele tour door de stad gemaakt. Waar we onder andere herders met geiten en schapen tegenkwamen op de “snelweg”. Op het politiekantoor moesten we formulieren invullen om aan te geven hoe lang wij in Pune verblijven.
Na ons bezoek aan het politiekantoor heeft Amar ons afgezet bij de big bazaar om boodschappen te doen. Hier merkten we dat we erg veel geduld moet hebben. De mensen versperren telkens hele gangpaden en maken geen haast om je er langs te laten. Ook bij de kassa zat er geen tempo in. Met een rikshaw zijn we voor ongeveer €1,40 weer terug gebracht naar het weeshuis.
Deze avond hebben we hier voor het eerst een soort vlees gegeten. Dat is vrij bijzonder, omdat er hier bijna geen vlees wordt verkocht. We hadden een soort vlees gevonden dat in een leverworst verpakking zat. Het is een soort gehakt van kippenvlees, wat best goed smaakte. ’s Avonds zijn er twee jongetjes en een huismoeder bij ons langs geweest om gordijnen op te hangen. We hebben met de jongetjes nog een Indiaas spel gespeeld. Dit spel stond al vanaf het begin bij ons in huis. Wij dachten in eerste instantie dat het een schilderij was, maar het bleek dus het speelbord te zijn!

Vandaag (zondag) is de eerste dag van het Diwali feest, een 5 dagen durend lichtjesfeest. Wat wij er nu van meekrijgen is het een combinatie van het Nederlandse Kerstfeest en Oud en Nieuw. We waren uitgenodigd om, om elf uur naar Mamta te komen. Daar aangekomen kwamen de huismoeders ons een “Happy Diwali” wensen. Met als gevolg dat alle 25 kinderen tegelijkertijd ons ook een “Happy Diwali” wilden wensen, een gezellige chaos direct. Hierna hebben we samen met hen ontbeten. Na het eten kwamen er allerlei mensen langs, die cadeautjes meebrachten. De kinderen gingen meerdere dansjes opvoeren voor de gasten. Door de “opa’s” van het huis was een lunch aangeboden en met z’n allen zijn wij in de grote ambulance naar een restaurant gegaan. Hier kregen we veel gangen voorgezeten zoals soep, rijst, naan, zoetigheden en ijs. Wij zaten na de soep al wel vol en dat konden ze maar moeilijk begrijpen. Ze probeerden steeds om ons wat anders aan te bieden. Het was erg leuk om met zo’n grote groep aan te tafel te gaan en iedereen lekker zien te genieten van het eten. ’s Middags zijn we nog even teruggegaan naar ons appartement. Rond half zeven zijn we teruggelopen naar het weeshuis. Aangezien wij inmiddels wel wat afval hebben verzameld en het afval hier naast de weg wordt gegooid en verbrand, hebben wij onze afval vanavond ook maar langs de weg gedumpt. Omdat het al donker was, gooiden wij ons afval met een slingerworp op acht straathonden en een varken. De dieren renden van schrik uit elkaar en bezorgden ons een hartverzakking. Dit was onze tweede aanvaring met de straatdieren.
Eenmaal terug in het weeshuis merkten we dat de kinderen inmiddels aan ons beginnen te wennen. Ze willen ons graag Hindi en Marathi leren, maar ook beginnen ze meer met uitnodigen tot spelen en knuffelen, erg leuk! Bij het Diwali hoort ook vuurwerk afsteken, en dat hebben we geweten. Een uur lang hebben ze met z’n allen buiten gestaan met grote spetters, siervuurwerk en knalvuurwerk. Zelfs de kleinste kindjes staken zelf al vuurwerk af. Na een tijdje is Sanne naar boven gegaan om samen met de kleinsten vanuit het raam te kijken. Hierna hebben we met z’n allen gegeten. Dit gebeurt op de grond en met de handen.
Iedereen probeert ons allerlei Indiaas eten te laten proeven. Veel van het eten is erg scherp en dat zijn wij natuurlijk niet gewend. Maar er zitten zeker wel dingen tussen die wij ook lekker vinden. Het eten met de handen is voor ons wel even wennen. De kinderen zijn hier erg handig in en eten met gemak een bord rijst met de handen leeg. Voor ons is er ook wel vaak een vork of lepel.

Zo zijn jullie allemaal weer op de hoogte van onze belevenissen. We vinden het erg leuk dat zoveel vrienden en kennissen onze blog lezen en reacties geven! Erg leuk om jullie reacties te lezen!

Groetjes en een “Happy Diwali”,

Sanne en Anouk