De bedwants en onze andere belevenissen!

Ondertussen zijn wij weer een week verder na ons laatste blog. Het Diwali feest is inmiddels afgelopen en de eerste stappen van het project zijn gezet. Eerst even terug naar wat wij deze week meegemaakt hebben.

Als wij naar het weeshuis lopen, zo’n 5 minuten lopen, komen we langs 3 winkeltjes. Ook zit er op de hoek van de straat een soort eettentje die ’s avonds afgebroken wordt. Hier wilden wij maandag tussen de middag wat brood kopen. Maar met hun gebrekkige Engels begrepen ze dat niet helemaal. We werden op 2 plastic stoelen neergezet en kregen een bord vol met eten, wat we mochten proberen. De rekening was omgerekend 23 eurocent. ’s Avonds zijn wij in het weeshuis uitgenodigd om het Diwalifeest bij te wonen. Als cadeau hebben we van Silpha allebei een originele Indiase jurk gekregen. We waren om 17.00 uur uitgenodigd om bij het weeshuis te komen. In die tijd hebben ze het altaar opgebouwd en de kinderen hebben zich allemaal weer omgekleed in nieuwe kleding. Ook hebben ze het altaar geëerd en vervolgens weer vuurwerk afgestoken. Om 21.30 uur gingen we dan eindelijk eten. Tot die tijd hebben wij alleen op een stoel of bed gezeten, met enorme honger. Aangezien wij het feest ook niet helemaal begrijpen, komt het over als één grote poppenkast. Het vuurwerk was wel weer mooi om te zien. Bij aankomst thuis ging het vuurwerk nog tot in de late uurtjes door en dat gaat met aardig hardere knallen dan in Nederland, we hebben het idee dat de hele stad opgeblazen wordt.

Woensdags hebben wij van Amar de dossiers van de kinderen gekregen. Dit zijn heftige verhalen om te lezen. Een voorbeeld een meisje van 4 jaar oud is door haar moeder op het station alleen achtergelaten en via de politie is zij bij het weeshuis terecht gekomen.

Donderdag was de laatste dag van Diwali. Net als voorgaande dagen betekende dit dat er veel mensen langskwamen met cadeautjes. ’s Avonds toen we weer in het weeshuis kwamen werd er een verjaardag gevierd. Ook dit was weer een hele beleving. Het jongetje, niet uit het weeshuis, werd op een stoel gezet naast een stoel waar een schilderij van een man opkwam. Zijn familie ging om de beurt met een schaal met een kaarsje voor de jongen zijn hoofd langs. En ook kreeg hij een stip op zijn hoofd en rijst over zijn hoofd gestrooid. Hij heeft samen met zijn ouders de taart aangesneden. Iedereen kreeg een schaaltje met een klein stukje taart, wat chipjes, zoete nootjes en een chocolaatje.
Hierna hebben we met Silpha gekletst, we hebben wat meer over hun cultuur geleerd en over de ervaring met andere vrijwilligers. Ook hoorden we dat wij al in meerdere kranten staan met foto’s erbij. En een dokter die wij eerder deze dagen ontmoet hebben, had ons uitgenodigd voor een lunch. Amar en Silpha vonden dit niet kunnen, zelf konden ze niet mee, dus hebben ze gezegd dat wij niet lekker waren.

Vrijdag was het weer tijd voor onze wekelijkse boodschappen in de Big Bazaar. De chauffeur heeft ons heen en weer gebracht naar de winkel. Op de heenweg zijn wij langs zijn huisje geweest. Dit is gemaakt van golfplaten en doeken. Hij wilde ons graag zijn 3 maanden oude baby laten zien. Door het raampje van de ambulance werd ons het baby’tje aangegeven. Heel lief en klein, en opvallend een hele lichte huidskleur. ’s Avonds hebben we eindelijk het mysterie van de rode bultjes op Anouk haar armen en handen opgelost. Anouk zat al meerdere dagen onder de bultjes, die veranderen in blaasjes. Het had een fel rode kleur, huid eromheen was dik en warm. Met wat gegoogle hier en in Nederland kwamen we erachter: bedwants. We vonden meerdere nestjes in Anouk haar kussen en 2 beestjes in huis. De volgende ochtend hebben we direct Amar bericht. Silpha is langs geweest met een jongen uit het weeshuis om de beestjes te bestrijden. Alle matrassen, dekens, bank en kiertjes zijn gespoten met een heftig middel. Af en toe vinden we nog 1 beestje. Maar voor als er meer terugkomen hebben we het verdelgingsmiddel hier nog staan.

Zaterdag was de verjaardag van Amar, ’s avonds wilden we op verjaardag komen, we hadden een klein presentje bij ons. En hierna wilden we eindelijk beginnen met het project. Dit werd tot nu toe steeds uitgesteld omdat het Diwali was. Bij aankomst in het weeshuis werd ons verteld dat er een minister, van deze streek, was deze middag overleden. Daardoor zijn alle winkels gesloten, veel politie op de weg en veel rellen. Amar en Silpha hebben ons thuis gebracht en gezegd dat wij binnen moesten blijven. Wij wonen in een buitenwijk en hebben gelukkig niets meegekregen van de rellen.

Zondag hebben we dan toch eindelijk een begin gemaakt met het project. We gaan ons richten op de administratie, zoals medische dossiers beter uitwerken en aanvullen. Ook gaan we meerdere kinderen interviewen, te beginnen met de oudsten, die het beste Engels kunnen. Zo proberen we in kaart te krijgen voor Silpha, wat bijvoorbeeld hun hobby’s zijn, wat ze van school vinden en wat ze van het weeshuis vinden. Daarnaast maken we een presentatie over de verschillen tussen India en Nederland.

Vandaag stond een uitje gepland naar de boerderij van de ouders van één van de huismoeders. Gevraagd was of wij om half 9 aanwezig wilden zijn, wij hebben tot 10 uur gewacht voordat we vertrokken. Over het algemeen staan onze dagen hier in het teken van wachten. Indiërs zijn niet echt mensen van de tijd en gemaakte afspraken. Uiteindelijk zijn wij met alle kinderen in de ambulance door de bergen naar de boerderij gereden, ongeveer een uur rijden. Wat een verschil zo’n Indische boerderij met wat wij in Nederland gewend zijn. Op de boerderij stonden meerdere koeien vast en er was een soort boomgaard. De kinderen hebben hierna lekker buiten kunnen spelen. Tegen 14.00 uur hebben we geluncht, kip met chapati, erg lekker!! Dit gebeurde in de voorkamer, een donkere kamer met een hard bed als meubilair, maar wel weer een tv. Tegen half zes zijn wij weer in de ambulance gestapt, direct vielen alle kinderen in slaap. Bij de benen hadden wij drie kinderen liggen, op schoot lag iemand te slapen en tegen de armen aan ook. Door het gebergte heen, was het een kunst om alle kinderen tegen te houden en te zorgen dat ze niet van de bank vielen.
Dit was een zeer geslaagde dag, heerlijk om te zien dat de kinderen zorgeloos buiten kunnen spelen. Ze hadden hier alle ruimte om te doen en laten waar ze zin in hadden: slagbal spelen, touwtje springen en spelletjes met de voetbal! Wij vermaken ons hier nog prima en vinden het fijn om jullie reacties te lezen! Tot het volgende blog, waar onder andere geschreven gaat worden over de trip die voor het weekend gepland staat: 1 of 2 dagen naar het strand met alle kinderen!